In memoriam: Harrie Lubbers,
Afgelopen vrijdag bereikte ons het droevige bericht dat ons lid, Harrie Lubbers is overleden.
Harrie was al langere tijd ziek, maar is ondanks zijn ziekte, altijd actief betrokken gebleven bij de vereniging.
Dat hij nu toch zijn strijd verloren heeft, doet ons veel verdriet.
Harrie is in 1996 Lid geworden als kruisboogschutter. Dit is hij tot het laatst toe gebleven. Ook heeft hij vele andere taken binnen onze vereniging mogen vervullen. Van bestuurslid, penningmeester tot wapenmeester.
Dat Harrie gedreven was bleek in het voorjaar van 2022 nog eens extra, toen hij besloot ook voorzitter te worden van de zes verschillende kruisboogverenigingen hier in de omgeving. Een taak die hij ondanks zijn ziekte vol overgave vervulde.
De dinsdagavond, kruisboogavond, moest sowieso altijd doorgaan. En als het vakantie was dan regelde Harrie wel dat ze bij hem thuis samenkwamen. Harrie kwam soms met de fiets, maar meestal met de auto naar verschillende activiteiten. “Wat jullie doen moi zelf wetten , moar ik goa met de auto!!” Was dan ook één van zijn favoriete uitspraken.
Als wapenmeester was Harrie niet alleen verantwoordelijk voor het vervangen van kapotte kruisbogen, kaarten en pijlen. Hij had ook een grote taak bij het koningsschieten met de kermis. Bij het verkopen van de loten werden de schietnummers steevast op een kladblok van Lubbers Bouw geschreven. Zo had elke deelnemer een stukje reclame met zich mee. Hij had hier vooral schik van als hij dit blaadje af kon geven aan een van de eigenaren van de andere bouwbedrijven uit Etten.
Elke verbouwing in en om ons schuttersgebouw zou ook niet gerealiseerd zijn zonder Harrie en het bouwbedrijf. De dakkapel, de nieuwe toiletgroepen Harrie stond vooraan bij het leveren van materialen en organiseren van werkzaamheden.
Ook de aankoop van de schuttersweide, waar nu jaarlijks het Paasvuur gehouden wordt, is mede dankzij de inspanningen van Harrie tot stand gekomen.
Toen in 2022 het lopen en fietsen moeilijker werd, kwam Harrie trots op een dinsdagavond voorrijden met een elektrische scooter. Iedereen moest mee naar buiten voor tekst en uitleg. Vanaf dat moment was het altijd: “Doar kump Harrie Holleeder an” En Harrie kon er telkens weer om lachen.
We verliezen in Harrie een gewaardeerd lid, maar ook een vriend. Iemand die zich vol inzette voor de vereniging en voor de mensen die daarbij horen. Met een lach en traan kijken we terug op de vele mooie evenementen en schietavonden.
We wensen zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte.
“Harrie, bedankt voor alles! We zullen je missen!”
